یکی از صفات اخلاقی مبلغین دینی در سفرهای تبلیغی، داشتن صبر است. چه بسا نبود این خصیصه باعث به نتیجه نرسیدن تلاش مبلغ شود.
یک مبلغ دینی صبور باید متوجه باشد که پیامبر اسلام و پیشوایان دینی، برای پیشبرد اهداف مقدسشان صبر را پیشه خود ساختند. خداوند در قرآن خطاب به پیامبرش می فرماید: ««وَ اصْبِرْ وَ ما صَبْرُكَ إِلاَّ بِاللَّهِ وَ لا تَحْزَنْ عَلَيْهِم؛ صبر كن، و صبر تو فقط براى خدا باشد! و بخاطر (كارهاى) آنها، اندوهگين مشو.»[1] در این آیه، خداوند پیامبرش را به صبر کردن در مسر سختیهای تبلیغ دین اسلام فرا می خواند. پیداست اگر برفرض محال، پیامبر اسلام از صبر کردن در مسیر تبلیغ دین کوتاه می آمد، تبلیغ دین به سرانجام مطلوب خود نمی رسید.
حضرت علی(علیه السلام) عدم صبر را باعث تباه شدن کارها می داند. « الصَّبْرُ فِي الْأُمُورِ بِمَنْزِلَةِ الرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ فَإِذَا فَارَقَ الرَّأْسُ وَ إِذَا فَارَقَ الصَّبْرُ الْأُمُورَ فَسَدَتِ الْأُمُورُ؛ نقش صبر در كارها همانند نقش سر در بدن است؛ همچنان كه اگر سر از بدن جدا شود، بدن از بين مى رود، صبر نيز هرگاه همراه كارها نباشد، كارها تباه مى گردند.»[2] به همین علت حضرت برای پیشبرد دین، صبر کرد با آنکه در چشمم خار و در گلویم استخوان بود.[3]
مبلغی که بخواهد همه کارها بر وفق مراد او باشد، طبعا با پیش آمدن حوادث، دلسرد می شود. کمترین مانعی که در مسیر مبلغین دینی است، مسئله آب و هوای محل تبلیغ است که ممکن است با محل سکونت آنان، تفاوت زیادی داشته باشد؛ بدون شک مبلغ دینی باید در این شرایط، صبر را پیشه خود سازد. مشکلات دیگر مثل تمسخر دیگران به طریق اولویت، صبر مبلغ دینی را می طلبد.
سخن آخر اینکه؛ صبر، یکی از صفات اخلاقی مهم است که باید مبلغین دینی، خود را به آن مجهز کنند.
پی نوشتها:
1ـــ نحل/127
2ــ الكافي( ط- الإسلامية)، ج2، ص90.
3ــ نهج البلاغه صبحی صالح، ص
