به هر ترتیبی که بود جمع بندی کارشناسان اقتصادی -چه در داخل دولت و چه خارج از دولت- بر حذف ارز ترجیحی و پرداخت مستقیم یارانه به مردم منتهی شد؛ در این مدتی هم که این طرح آغاز شده است تدبیر های لازم از طرف دستگاه‌های ذیربط اتخاذ شده و توزیع کالاهای اساسی با کمترین مشکل در جریان است؛ در این میان با پدیده نامطلوبی مواجه بودیم که تلاش می‌کنیم آن پدیده را در بوته نقد و ارزیابی قرار داده و به سهم خود از تکرار آن در آینده جلوگیری کرده باشیم. بخوانید؛
قرائن موجود حکایت از آن دارد که برای نحوه مدیریت ارز ترجیحی، ماه ها جلسات تخصصی بین کارشناسان اقتصادیِ وابسته به جریان‌های مختلف کشور برگزار شده است؛ علی رغم استفاده از کارشناسانی که در حوزه اقتصاد، صاحب نظر هستند، متاسفانه پس از مدتی مشاهده شد که برخی از محصّلین رشته اقتصاد با کشاندن مباحث تخصصی به فضای رسانه‌ای و عمومی، به التهابات فکری جامعه دامن زده و مردم را نگران تصمیمات دولت می نمودند؛ این نوع برخورد از طرف این افراد، سوالاتی جدی به دنبال داشت:
آیا این افراد توانایی اقناع کارشناسان را در جلسات #تخصصی و #خصوصی ندارند که برای به کرسی نشاندن نظرات خود متوسل به دوپینگ رسانه‌ای می‌شوند؟
آیا کارشناسی(!) که با یک توئیت چندخطی، برنامه‌ای را که ماه‌ها توسط متخصصان کشور آماده شده است، زیر سوال می‌برد، بر اعتبار علمی خود خدشه وارد نمی‌سازد؟!
آیا انتظار به‌کارگیری این افراد در پست‌های مدیریتی کشور، انتظار منطقی و به‌جایی است؟!!
پاسخ به این سوالات و ده‌ها سوال مشابه دیگر را بر عهده خوانندگان محترم می‌گذاریم لکن یادآوری این نکته را ضروری می‌دانیم که این نحوه برخورد منحصر در این حادثه نبوده و پیش از این در مسائل دیگری نظیر مسائل پزشکی هم مشاهده شده است!
در پایان اشاره به این قسمت از بیانات رهبری که چارچوب آزاداندیشی مطلوب و واقعی را ترسیم می‌کنند، خالی از لطف نیست:
«ما طرفدار آزاداندیشی هستیم. البته من به شماها بگویم، آزاداندیشی جایش توی تلویزیون نیست؛ آزاداندیشی جایش توی جلسات تخصصی است. مثلاً فرض کنید در زمینه‌ی فلان مسئله‌ی سیاسی، یک جلسه‌ی تخصصىِ دانشجوئی بگذارید؛ دو نفر، پنج نفر، ده نفر بیایند آنجا با همدیگر بحث کنند؛ این میشود آزاداندیشی. همین جور، بحث سر معارف اسلامی است؛ همین جور، بحث سر تفکرات مکاتب گوناگون جهانی است؛ همین جور، بحث سر یک مسئله‌ی علمی است. بنابراین جلسه باید جلسه‌ی تخصصی باشد؛ والّا توی جلسات عمومی و در صدا و سیما دو نفر بیایند بحث کنند، آن کسی که حق است، لزوماً غلبه نخواهد کرد؛ آن کسی غلبه خواهد کرد که بیشتر عیّارىِ کار دستش است و میتواند بازیگری کند؛ مثل قضیه‌ی عکس مار و اسم مار. گفت: کدام یکی مار است؟ مردم با اشاره به عکس مار گفتند: معلوم است، مار این است. بنابراین آزاداندیشی در جلسات تخصصىِ متناسب با هر بحثی باید باشد؛ در محیطهای عمومی جای آن بحثها و مناظره‌ها نیست.۱۳۸۹/۰۹/۱۶»
#آزاداندیشی_واقعی
#دوپینگ_رسانه‌ای
#عیّاری_تخصصی
ادمین عقال
