مرگ عدالت مرگ جامعه انسانی
مرگ در نگاه غالب مردم مصیبتی بزرگ است؛ مصیبتی که هیچ چاره‌ای بر آن وجود ندارد. علم پزشکی نیز باهمه پیشرفت‌هایی که داشته در این نقطه کاری از پیش نمی‌برد و هنگامی‌که علائم حیاتی در یک انسان از بین رفت او را محکوم به مرگ می‌داند و حکم جواز تدفین و تکفین او را صادر می‌کند!
هرچند مرگ طبیعی انسان چاره ندارد اما «مرگ جامعه انسانی» چاره دارد![1] امروز کمتر کسی است که رکود علائم حیاتی را در جامعه انسانی نبیند و نگران مرگ کامل آن نباشد. فساد و تبعیض و رشوه و دروغ و فحشاء و ... همه علائم نزدیک‌تر شدن این مرگ کامل است! چاره کار در «عدالت» است باید با تحقق عدالت جامعه انسانی را از مرگ نجات دهیم! وقت آن رسیده که‌ای مهم را از خود شروع کنیم!
[1] امام علی (ع): « الْعَدْلُ حَيَاةٌ؛ عدالت زندگی است» غرر الحکم، ص 26.
