رمز آبادی دنبا و آخرت
قانون الهی بر این است که دنیا مزرعه آخرت است.
از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است که ایشان فرمود:
« اگر قیامت شد ، ماه و خورشید به هم ریخت ، کوه ها متلاشی شد و زمین در حال جمع شدن بود ، اگر یک نهال در دست دارید ، آن را بکارید و بعد به سمت محشر بروید».
[مفاتیح‌الحیات]
چه نگاهی است که می گوید آن لحظه ی آخر آن درخت را بکار ؟
نگاهی که بداند ؛ قیامت یک گذرگاهی است برای رفتن از یک لایه از زندگی به لایه دیگری ، آن هم لایه ای بالاتر از زندگی.
اینچنین کسی می داند شرط بهره‌مند شدن از لایه ای بالاتر از زندگی ، ساختن زندگی در لایه قبل است.
می‌گوید درخت را بکار آن طرف به تو ده‌ها بوستان می‌دهند. اصلا کار به این نداشته باش که این درخت بخاطر زلزله نابود میشود.
نگاه آخرت گراست که دنیا را آباد می‌کند.
آدم های به درد بخور آدمهایی هستند که عاشق آخرت اند.
مثال ساده اش این است ، ببینید امنیت ما محصول چه کسانی است؟
امنیت حاصل کار آدم هایی است که دوست ندارند پشت میز بنشینند و به دنبال موقعیت و ریاست خودشان هم نیستند.
دنیا را اینجور آدمها آباد میکنند.
امنیت را آنها درست می کنند. مشکل ما مدیرانی است که آخرت را اصلاً باور ندارند. مدیری که به آخرت ایمان دارد هم خودش درست کار می کند و هم مجموعه ی زیر دستش را وا می دارد که درست و پاک کار کنند.
