در معنویت اسلام بنیان، آینده نگری و آبادکردن آینده به جای ماندن در گذشته، یک مطالبه الهی از بندگان است(حشر، 18/اسرا،19/شعراء، 88-89/ احزاب،۴۶/ شوری،20). به گفتهی قرآن، دلدادگان خدا، در زندگی دیگر، از نور و روشنی برخوردارند و چون فریب رنگ و لعاب زندگی را نخوردند، بی حسرت جهان را ترک می کنند و می فهمند که فریبندگی دنیا برای این است که بتوان در آن زندگی کرد، نه بیشتر. آنان، اصل جاودانگی را فراموش نکردند تا به دنیا به عنوان اصل، بچسبند. رونده راه آینده، با تلاش، جوابِ درخوری را برای پرسش های اکنون و آینده آماده می کند. او با سعی خود، از دنیا پلی برای آینده مانای خود می سازد. او فرق بین حقیقتِ رزق و ره توشه، با داشتههاى مادى و میرا را خوب می فهمد.