در معنویت اسلام بنیان، تقابل حقیقی ای بین امور مادی با امور معنوی و جهان دنیا با جهان آخرت و جهان جسم با جهان جان نیست و پرداختن متوازن و هماهنگ به آنها، مایه رشد و یکپارچگی انسان است. در آیات قرآن و روایات و دعاها، این یکپارچگی، مورد توجه واقع شده است. توجه به دنیا و آخرت، توجه به امور مادی و امور معنوی و این که ساحت های وجودی انسان(باور و رفتار و عواطف و گفتار و خواسته ها...)، با هم هماهنگ باشند و از توجه به یکی و فراموشی دیگری نهی شده است(یونس، 63و64/ روم، 6-7/ اعراف، 96). سامان بخش های زندگی این جهان، با ایمان و نیت پاک، آن جهان را نیز سامان میبخشند؛ پس قیمت انسان بالاتر از آن است که خود را با جهان مادی طاق بزند.