در معنویت اسلام بنیان، اسباب و وسایل در طول اراده خداوند تعریف می شوند(بقره، 255/ حدید، 25/ ممتحنه، 4/ زمر، 36/ حج، 65). در این جا، همه چیز وسیله است و تأثیر نهایى از سوى خداست و عنصرِ «خلوص» درخشش ویژهای دارد. بنابراین، استفاده از طبيعت و ابزارهای مادی و معنوی گرچه خود یک ارزش است اما بدون خدا، هيچ عاملى کارساز و گرهگشا نخواهد بود(بنـــده حــق بـنـده اسبـاب نیـست) و همه چيز در نظام خلقت در همه جا و هر لحظه، با اذن خدا تحقق مىيابد و تأثير مىگذارد و خداوند هيچ شريکى در اصلِ خلقت و در ادامه و ادارهى اين نظام نداشته و ندارد و از این همین روی، انسان معنوی به کسی اوصاف خدایی نمی دهد و خود را تماماً به کسی واگذار نمی کند و خرسندی و ناخرسندی او، دایرمدارِ ثروت و... نیست.