معنویت اسلام بنیان؛ پویندگی و روندگی
در معنویت اسلام بنیان، زندگی آدمی(با دمیدن نفحه‌ای از روحِ خدا) در حرکت و در جریان است و بازایستادن از سیر و حرکت(یأس) و قطع امید از هر گونه گشایش منتفی است(عنکبوت،26/ سبا،46/ فصلت،33). دنیا، برای کار و کار و کار است، نه تنبلی و بطالت. اساسا، حرکت و تکاپو، میوه امیدواری و شور زندگی است و پیامبر(ص) با ارمغان امید، آدمیان را به پویش و حرکت مدام بر می‌انگیخت، پس دل‌خوش کردن به خیالات واهی و آرزوهای دست نیافتنی، زیبنده معناجوی بیدار نیست و انسان معنوی، تنها در روندگی و بی تابی و بی قراری است که دل آرام می‌شود و انسانِ بی-تلاش، بسان درخت پژمرده ای است که نَفَسِ زنده‌ی باد بهاری را درک نمی‌کند.
