در معنویت اسلام بنیان، رفع نیاز و برآورده شدنِ حاجت، کوچکترین اثر دعاست؛ مهم ترین اثر، امکان گفتگوی بنده و خدا و اطمینان به پاسخ و اجابت خدا و اعتنای خدا به بندگان است(فرقان،77/ قصص، ۲۴/ابراهيم، 34/ اعراف، 56/ نساء،32). نفس گفتگو با خداوند و دعا برای انسان، آرام بخش و لذت آفرین و شرکت در تجربه گفتگوهای پیامبران با خداست و وجود دعاها، دلیل روشنی بر نیاز به دعا و گفتگوی با خداوند است. فطرت خداجوى، راه روى آوردن به خدا را باز نگه می دارد تا از او درخواست كند. برخورداری از توجه در عبادت و دعا، اجرتِ نقد و ابتداییِ فضیلت و آرامش را در همین دنیا و در اندرون انسان به دست می دهد و از این روی، ناکامیهای مالی و مادی، نباید دستاویز ناسپاسی قرار گیرد.