برخی به چنین تصور غلطی افتاده اند که قرآن کریم از فرزند به عدو یاد نموده و همین دلالت دارد اگر فرزند انسان کمتر باشد، او در زمینه معنوی پیشرفت بیشتری خواهد داشت؛چراکه کمتر گرفتار معارض می شود.
اما در پاسخ به این سؤال باید افزود که عدو در قرآن کریم بر هرچیزی اطلاق می شود که انسان را از مسیر عبودیت خداوند غافل می سازد همانند زن،مال،مقام و ...لذا همه شئونات موجود در زندگی انسان می تواند مانعی از یاد خداوند شوند و همگی به حیثی عدو انسانند اما مهم این است که انسان با دنیا چگونه تعامل نماید و ابزارهای دنیا و نعمت ها را به چشم پلی برای گذر بداند با خانه ای جهت اسکان،در حالت دوم است که نه تنها فرزند بلکه همه زندگی برای او عدو خواهد بود.