نزدیکی عدالت به تقوی
آیا بدون عدالت ورزی تقوا حاصل می‌شود؟ یا بدون تقوا اهل عدالت بودن محقق می‌شود؟ این دو، دوروی یک سکه هستند و حقیقت هیچ‌یک بدون دیگری به دست نمی‌آید زیرا تقوا به معنای «پرهیز از نافرمانی خداوند متعال و مهار قرار دادن برای نفس و محافظت از آن و مقابله با هوای نفس» به‌روشنی به «رعایت حقوق همه صاحبان حق» می‌انجامد و عدالت نیز چیزی جز رعایت همین حقوق نیست به همین دلیل است که نمی‌توان این دو را از یکدیگر بریده و منفصل محسوب کرد بلکه به تعبیر قرآن کریم باید حکم به قرابت و نزدیکی میان این دو نمود.[1]
[1] « اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى؛ عدالت پیشه کنید که به تقوی نزدیک‌تر است» مائده: 8.
