گاهی اوقات برایم سوال می‌شود که چطور یک انسان که دارای یک قلب است دو اعتقاد را انتخاب می‌کند!
دقیقا مثل معمر! قصد عمل به هر دو اعتقاد را دارد. در حالیکه با هم متنافی و متناقض هستند.
اسم خودشان را مسلمان واقعی گذاشته‌اند و اعمالشان را در سطح عالی می‌دانند
با یک پرچم سیاه و تفکرات پلید به جان و مال مردم افتاده‌اند و آنها را کافر می‌‌خوانند و خونشان را حلال!
اگر دم از مسلمانی میزنید بدانید که این کیش و آیین اسلام نیست.
بلکه تفکرات خود را با تفکر بی‌پایه و اساس وهابیت رشد داده‌اید.
اینقدر تفکرات شما بی‌پایه است که حتی از تکه سنگ‌‌های خانه‌های مسلمانان نیز هراسانید و آنها را منفجر می‌کنید.
با اعتقادات پوچ راهی شهرها و خیابان شده‌اید که با تخریب خانه و مساجد و امام‌زاده‌ها اعتقادات پوچ خود را ترویج و با مادیات دنیایی جوانان را فریب دهید.
لباس و عمامه‌ی پیامبر بر سر و تن کرده‌اید درحالیکه قلب‌هایتان منافق است و خود را مسلمان نام نهادیده‌اید در صورتی که خداوند در قرآن می‌فرماید ما دو قلب را در درون کسی قرار نداده‌ایم و هیچکس نمی‌تواند دو اعتقاد در قلبش داشته باشد و بگوید من قلبی را برای اسلام دارم و قلب دیگر را برای دشمنان و کفار...
هرگز، هرگز دو اعتقاد متناقض در یک قلب جمع نمی‌شود و هرگز محبت علی(علیه‌السلام) با محبت دشمن علی(علیه‌السلام) در یک قلب جای نمی‌گیرد.
یا اهل عالم بدانید که هرکس خود را مسلمان معرفی می‌کند، مسلمان نیست! بلکه باید اعمال و نیتش را با قرآن دید نه اینکه با هزار فساد و خرابی خود را مسلمان معرفی کند.
معمر نیز کسی بود که به پیامبر(صل الله علیه وآله) گفت من دو قلب دارم که هم با تو هستم و هم با دشمنان تو.
اینان نیز نوادگان همان معمر هستند همه کار می‌کنند درحالیکه خود را مسلمان می‌نامند.
پ.ن سوره‌ی احزاب آیه۴.
