نیرومند واقعی مسلط برنفس است
روزی حمال که در آن زمان ۷۰ ساله بود از کوچه‌ای می‌گذشت، کودکی در پشت‌بام بازی می‌کرد، در نزدیکی لب بام پایش لیز می‌خورد و از بالا به پایین می‌افتد، در این هنگام، این عارف بزرگ با بیان «ساخلیان ساخلار» یعنی نگهدارنده نگه می‌دارد، اتفاقی می‌افتد که گویی بچه را با دو دست گرفته و به حالت ایستاده روی زمین گذاشتند و بدون اینکه احساس درد و یا زخمی داشته باشد.
مردم که شاهد ماجرا بودند حمال پیر را در میان گرفتتند، و لباس‌های او را پاره و به تبرک بردند؛ او هاج و واج مانده بود، مردم از او دست بردار نبودند، و جویا شدند که چگونه این‌کار را انجام داده و او پاسخ داد: ای مردم، من آدم فوق‌العاده‌ای نیستم، کشف و کرامت ندارم، اکنون هم کار خارق‌العاده‌ای نکرده‌ام، اتفاق مهمی هم رخ نداده، یک عمر من به امر خدا اطاعت کرده‌ام، یک لحظه هم خدا دعای مرا اجابت کرده است. اما مردم این واقعه را بر سر زبان‌ها انداختند و این حمال تا به امروز جاودانه شد.
حمال پس از سال‌ها زندگی طیب و طاهر، فوت کرد و در محل فعلی مقبره به خاک سپرده شد؛ سنگ نوشته مزار او چنین است: «آرامگاه مرحوم مغفور مشهور به حمال عمو که عمری به تقوی و پرهیزگاری سپری نموده و در اوایل قرن نهم هجری وفات یافته است» برای اطلاع بیشتر سرچ کنید حمال تبریزی
نیرومند آن نیست که بازو توانی دارد
چون به تبی و دمی بند است نیرومند واقعی آن است که بر نفس خودش غلبه دارد
