افرادی که به نحوی توکل به خدا را، مخصوصا در بحث ازدواج، به حاشیه می‌برند، خیال می‌کنند که توکل کردن بر خدا یعنی حل شدن تمام مشکلات انسان؛ درحالی که همان‌گونه که توکل کردن به خدا منافاتی با کمک گرفتن از اسباب مادی ندارد، همان‌گونه هم، توکل بر خدا منافاتی با وجود مشکلات در زندگی ندارد، و قرار نیست کسی که توکل بر خدا می‌کند، تمام مشکلات او حل شود.
خدا در قرآن می فرماید: «عَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُم وَ اللهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُون[بقره/216] چه بسا چيزى را خوش نداشته باشيد، حال آن كه خير شما در آن است. و يا چيزى را دوست داشته باشيد، حال آنكه شر شما در آن است، و خدا می داند و شما نمی دانید» پیام این آیه به جوانِ در آستانه ازدواج این است که چه بسا دوست دارد، ازدواج او با فرد مورد نظر صورت بگیرد، و خیلی هم دعا نموده و توکل می کند، ولی خیر او در این ازدواج نیست زیرا خدا می داند که ازدواج با این فرد، برایش مشکلاتی را به همراه می آورد(بچه شان سقط می شد، تصادف می کردند و از این قبیل موارد) ولی چون انسان نمی داند، شروع به جزع و فزع می کند.
یک مثال: کسی که دوست دارد با یک نفر از غیر فامیل ازدواج کند، که فرهنگ آنها به هم نمی خورد؛ ولی با علم به وجود این اختلاف، باز اصرار بر ازدواج با او دارد. واضح است که این ازدواج به صلاح او نیست، گر چه دست کشیدن از این ازدواج برای انسان سخت و با کراهت باشد.
