راهپیمایی اربعین پس از سرنگونی دولت نامشروع و غیر مردمی صدام، ابعاد جدیدی به خود گرفته است.
حضور خودجوش مردمی از نقاط مختلف جهان بدون هیچ چشم داشتی و با کمترین هزینه و بدون دستور و اجبار و تحریک دولت یا نهادی و صرفاً با اعتقاد و باور قلبی به ادامۀ راه امام حسین (علیه السلام) و اعلام همبستگی با آن امام منصوب از جانب خدا انجام میشود.
همین نکته است که میتواند به عنوان نقطۀ عطفی در تاریخ بشریت و جوابی کوبنده به حاکمیت پوسیده و پوشالی لیبرال دموکراسی غربی باشد که سالیان سال قصد داشت خودش را به عنوان پایان تاریخ و استقرار کنندۀ مدینۀ فاضلۀ جهانی معرفی کند؛ چرا که این پیاده روی باشکوه با معیارهای فردگرایانه و اومانیستی آنها که بر محور تمایلات فرد میچرخد جور در نمیآید.
آری این اجتماع عظیم تنها با محوریت خدا و رویکرد سبک زندگی خدامحوری که خالق آسمانها و زمین و انسان است توجیه دارد و به همین جهت است که از بازتاب واقعیتهای آن در رسانههای خودشان ترس دارند که مبادا حاکمیت پوشالی خود را بر باورهای مردم از دست بدهند.
لذا میتوان لیبرال دموکراسی را پایان سلطه و حاکمیت عقل ناقص بشری و آغاز حاکمیت اللّه و عقل کُلّ عالَم هستی و معنویت و انسانیت دانست.
کلیدواژهها: اربعین. راهپیمایی. حضور. حاکمیت اللّه.
برای مطالعۀ بیشتر به منابع زیر مطالعه کنید:
مظاهری، فرهنگ سوگ شیعی، ۱۳۹۵ ش، ص ۱۰۲.
قاضی طباطبایی، تحقیق دربارهٔ اول اربعین سید الشهدا، ۱۳۶۸ش، ص۲.
