نوبت ماست که ثابت کنیم پای عهدمان مانده ایم ،از او می خواهیم دستمان را بگیرد تا با یاری او نزد او ثابت قدم بمانیم ،نگذاریم قلب او بیش از این شکسته شود ،غمی بر غصه هایش اضافه نکنیم ؛دیگر دری را که خود او برایمان گشوده نبندیم…
پیمان مااین است که پای میثاق خداوند بمانیم ،پس از هزاران بار دوباره این عهد را زیر پا نگذاریم؛ [وتواصوا بالصبر]؛خداوند فرج تورا که همان فرج ماست ،گمگشته ناآشنای همه را برساند؛ماکه ازدیار یار به دور افتاده ایم بدون «صبر» پیمودن راه او چه دشوار میشود…