وقتی به پایان راه می اندیشی، چیزی نمی تواند تو را به اضطراب بیاندازد؛ مگر همان اشتباهاتی که باعث طولانی تر و سخت تر شدن راهت شده باشند.
اگر با راستی و درستی پیش رفته باشی، نباید نگران آخر راه باشی1
اما اگر در راه، قدمی را کج گذاشته باشی، با انتهای مسیر فاصله ای طولانی پیدا کردی.
هر کسی خودش بهتر می داند، مسیر را چگونه طی کرده. با صداقت و درستی پیش رفته یا با نفاق و دورویی!!!
اگر با صداقت پیش رفته ای که همه درها به رویت باز هستند، اما اگر راه دروغ و فریب را در پیش گرفته ای منتظر آسایش و راحتی در انتهای راه نباش2...
منابع:
1. نهج الفصاحه، ص 548، ح 1864: پیامبر اکرم می فرمایند: الصدق طمأنينة و الكذب ريبة؛ راستگويى [مايه] آرامش و دروغگويى {مايه} تشويش است.
2. همان، ص 572، ح 1976: پیامبر گرامی اسلام می فرمایند: عَلَيكُم بِالصِّدقِ فَاِنَّهُ مَعَ البِرِّ وَ هُما فِى الجَنَّةِ وَ ايّاكُم وَ الكِذبِ فَاِنَّهُ مَعَ الفُجورِ وَ هُما فِى النّارِ؛ شما را سفارش مى كنم به راستگويى، كه راستگويى با نيكوكارى همراه است و هر دو در بهشت اند و از دروغگويى بپرهيزيد كه دروغگويى همراه با بدكارى است و هر دو در جهنم اند.
