مرســـــــلون

اگرچه شرایط جامعه جهانی ایجاب می‌کند که بر شیپور وحدت بدمیم و از کوبیدن بر طبل تفرقه و هیزم ریختن به آتش دودستگی جدا بپرهیزیم اما گاهی سخنانی مطرح می‌شود که اگر پاسخ مناسب به آن‌ها داده نشود می‌تواند اعتقادات مذهبی را تضعیف کند و یا حتی در دراز مدت تغییر دهد. یکی از این‌ پرسش‌های فراگیر که در ایام فاطمیه برخی وهابیان و البته برادران اهل سنت آن را فراوان مطرح می‌کنند ماجرای به در خانه رفتن حضرت زهراست. آنان می‌گویند مگر علی علیه السلام شیر خدا، شجاع دوران، شمشیرزن اسلام، فاتح بدر و خیبر و خندق نبود، پس چرا فاطمه را دم در فرستاد؟ چرا خود در را باز نکرد و حق مهاجمان را کف دست‌شان نگذاشت؟
در پاسخ باید گفت:
1. در بررسی یک مساله تاریخی، وقتی اسناد غیر قابل انکاری از اصل ماجرا وجود داشته باشد کم و کیف قضیه اهمیت کمتری دارد. در داستان حمله به خانه حضرت زهرا هم چون به قدر کافی سند تاریخی متقن وجود دارد، این که چرا آن طور نشد و این طور شد مساله ثانوی است.
2. اتفاقا طبق برخی اسناد، امیرمومنان وقتی برخورد بی‌ادبانه رهبر مهاجمان را مشاهده کرد - این شخص با شلاق و غلاف شمشیر بر پیکر مطهر حضرت فاطمه کوبید - یقه او را گرفت و به زمین زد. (تفسیر آلوسی، ج3، ص 124 به نقل از وب‌سایت آیت‌الله مکارم)
3. شاید علت پشت در آمدن حضرت زهرا سلام الله علیها این بوده باشد که مهاجمان از ایشان خجالت بکشند و بروند. به عبارت دیگر ممکن است حضرت فاطمه با خود گفته باشد حال که حرمت پسر عمو و جانشین رسول خدا را نگه نمی‌دارند خود دم در می‌روم. بلکه به احترام من، دست از رفتار زشت‌شان بردارند؛ امری که البته به خاطر حیای فوق العاده مهاجمان!! هرگز به وقوع نپیوست.
4. بهتر است برادران عزیزمان که به تعبیر ماندگار آیت‌الله سیستانی جان ما هستند به جای تکرار ادعاهای هرساله، خود اسناد تاریخی را مطالعه کنند و حقیقت را دریابند. ماه، همیشه پشت ابر نمی‌ماند!