چرا ابوبکر پس از به خلافت رسیدن اقدام به زنده سوزی مرتدّین کرد؟
پس از آنکه رسول گرامی اسلام از جمع مسلمانان رحلت کردند، حوادثی در تاریخ اسلام رخ داد که اسلام به خاطر آن حوادث به خطر افتاد و اوّلین آنها واقعه سقیفه بنی ساعده بود. با وجود اینکه پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم در موارد متعدّدی جانشین خود را علی بن ابی طالب علیهالسّلام معرفی کرده بود، اما برخی که طمع قدرت و منصب را داشتند، همان موقعی که خبر رحلت رسول گرامی اسلام را شنیدند در سقیفه جمع شدند و ابوبکر را به عنوان خلیفه خودخوانده معرفی نمودند. ابوبکر کسی بود که نه دانش کافی برای خلافت داشت و نه از لحاظ دینی امتیاز و فضیلت خاصّی داشت که بتواند جانشینی آن حضرت را به عهده بگیرد. به همین خاطر در مدّت خلافت خود کارهای غیر اسلامی و نامعقولی زیادی را انجام داد که یکی از این کارها زنده زنده سوزاندن مرتدّین بوده است. در این باره باید بگوییم پس از آن که پیامبر از جمع مسلمانان رحلت نمودند، مشکلات زیادی در بین مردم رخ داد که باعث شد گروهی از دین اسلام برگردند و مرتدّ شوند. بر اساس گفته های تاریخی ابوبکر برخی از این مرتدین را دستگیر کرد و آنها را زنده زنده با دست بسته به آتش انداخت. این موضوع به طور مسلّم در تاریخ نقل شده است و از دیدگاه اهل سنّت حکم ابوبکر به هیچ عنوان با قوانین اسلام مخالفتی ندارد چرا که او اجتهاد کرده و اجتهاد ممکن است که به خطا کشیده شود. اما باید دانست که این کار ابوبکر ناشی از جهل و ندانستن احکام اسلامی بوده است و در آموزه های اصیل دینی به هیچ عنوان چنین کاری مقبول و پسندیده نمی باشد و باید بگوییم که ابوبکر به سبب عدم آگاهی از احکام واقعی اسلام با اجتهاد شخصی خود اقدام به چنین کار صخیف و سبکی کرده است.
منبع: تاریخ یعقوبی ترجمه محمد ابراهیم آیتی
