چند مکث معنا دار
نمی دانست باید بخندد یا نه. حرف بسیار خنده داری بود اما پر از مسخره و استهزاء بنده ای از بندگان خدا. خواست لبخند بزند یاد تاثیری که این لبخند، در جرئت پیدا کردن گوینده افتاد. با انگشت، نوک بینی اش را خاراند تا حواسش از بامزگی آن حرف پرت بشود و بتواند جلوی خنده اش را بگیرد. ابروهایش را کمی به هم فشرد و در هم کرد تا اخم حاصل از این فشردگی، نهیبی بشود بر خودش و بتواند جلوی انفجار خنده ای که لحظه به لحظه به فضای دهانش نزدیک تر می شد را بگیرد. اما به یکباره، حالش عوض شد. اخمش را بیشتر کرد و مقتدرانه و کمی ناراحت گفت:
- حیف وقتی که گذاشتم برای شنیدنش.
- ئه. خوشت نیومد؟ چرا؟
- طنز رو با لودگی اشتباه گرفتی اخوی. طنز آخر حکمته نه مسخره کردن این و اون و قاه قاه خندیدن.
برای به دست آوردن الماس، قبل از آن لحظه های ناب انتخاب های طلایی، چند لحظه مکث، تعیین کننده سنگی است که از منبع استخراج می کنیم. طلا؟ مس؟ الماس؟ زغال سنگ؟
اگر می توانستیم جلوی خودمان را بگیرم و مکث کنیم و به این فکر کنیم که هر ذره کار ما، هم این دنیا و هم آن دنیایمان را می سازد و تغییراتی در آن ایجاد می کند، الماس فروش شده بودیم.
فَمَنْ يعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيرًا يرَهُ - وَمَنْ يعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يرَهُ(1)
پس هر که هموزن ذرهاي نيکي کند [نتيجه] آن را خواهد ديد. و هر که هموزن ذرهاي بدي کند [نتيجه] آن را خواهد ديد
1. سوره زلزال، آیات 7 و 8.
#به_انتخاب_تو
#سیاه_مشق
#تولیدی
#آیه
#قرآن
