برای یافتن این پاسخ‌ها نیازی نیست صبر کنیم تا خدای نکرده آن روز برسد و محصول کار دشمنان را در آینه ببینیم.
کافی است به کسانی که پیش از این، قربانی حملات نرم آنان شده‌اند، نگاهی بیاندازیم:
آنان که پول‌هایشان نه صرف حج می‌شود و نه محرومان. چرا که مخارج سفرهای اروپا، ترکیه، دبی و ... بالاست!
آنان که سفره هایشان نه برای نذری پهن است و نه اطعام نیازمندان.
و البته تقصیری هم ندارند. ضیافت‌هایشان در رستوران‌ها و هتل‌های مجلل، بسیار گران‌قیمت‌تر از آن است که پس‌اندازی برای کمک به فقرا باقی بماند!
به زیارت ائمه نمی‌روند؛ ولی رسمشان می‌شود سجده بر قبر کوروش!
در محرم‌الحرام ریالی خرج نمی کنند؛ اما در جشن هالوین، از هیچ هزینه ای دریغ ندارند!
صبح تا عصر هر روز رژیم دارند؛ جز ماه مبارک رمضان!
اعیاد اسلامی را به بهانه تعلق به بیگانگان به فراموشی سپرده‌اند؛ ولی کریسمس و ولنتاین را جشن می‌گیرند!
از عِرق ملی دم می زنند تا غیرت دینی را خاموش کنند. اما یک کالای ایرانی هم در خانه‌هایشان پیدا نمی‌شود!
عقاید مذهبی را خرافی می‌دانند؛ ولی به دنبال انواع فال‌ها و وِردها می‌روند!
دعا نمی‌کنند؛ ولی آواهایی را که در کلاس‌های مدیتیشن و محافل فرقه‌ای شنیده اند، با تمرکز و توجه تکرار می‌کنند!
قرآن نمی‌خوانند؛ چون به زبان فارسی نیست. اما خبر ندارند که نوشته‌ی انگلیسی پشت لباسشان چه معنای توهین‌آمیزی دارد!
ادامه دارد ...
مطالب مرتبط
کارخانه شبهه سازی؛ قسمت پنجم
