فرزند آورى زیاده بر آثار دنیوى، آثار معنوى فراوانى دارد که مى‌تواند مورد بهره‌برداری پدر و مادر حتی بعد مرگ هم قرار بگیرد و آن فرزند درستکار است؛ فرزند درستکار با کار نیک خود موجب پاداش، برای خود خواهد شد و البته پاداشی هم به همان اندازه و یا بیش‌تر برای پدر و مادر فرزند ثبت خواهد شد؛ چرا این فرزند درستکار را آن‌ها به دنیا و پرورش داده‌اند و هم آنان خواستگاه پرورش درست او بوده‌اند؛ پس آن‌ها در پرورش او تأثیر بسزایی داشته‌اند.
فرزند آوری سبب می‌شود که کردار پدر و مادر حتی بعد از مرگ، ادامه داشته باشد و البته با مرگ پایان نپذیرد و این یکی از مهم‌ترین آثار معنوی فرزند آوری است.
قال رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم: زمانى که انسانى بمیرد، کردارش پایان مى‌پذیرد جز از سه چیز؛ صدقه‌ی جاریه( کار نیک ماندگار) و عمی که بعد از او مورد بهره‌برداری قرار گیرد و فرزند درستکاری که برای او دعا کند.(۱)
فرزند آوری سبب باز بودن کردار انسان بعد از مرگ خود می‌باشد و رفتارها و کردارها به طور غیرمستقیم به نام او ثبت می‌شود؛ چرا که هر چند خود شخص نیست ولی کردار نیک او با فرزند درستکار و کردار نیک او همچنان وجود دارد.
پی‌نوشت:
۱) ارشاد القلوب، حسن بن ابی الحسن دیلمی، جلد ۱، صفحه‌ی ۱۴
