یا خدا یا خرما!
فرض کنید کسی می‌خواهد خانه‌اش را اجاره دهد.
این شخص نمی‌تواند این خانۀ واحد را هم‌زمان به دو نفر اجاره دهد.
حکایت انسان و محبتش نیز چنین است.
قلب که کانون محبت است، یا جای محبت خدا و اولیاءالله است و یا جای شیطان و عدوالله.
نمی‌شود که هم خدا را دوست داشت و هم دشمن خدا را.
به قول معروف: «یا خدا؛ یا خرما»!
هرچقدر معرفت انسان بالاتر رود، این مسئله ابعاد وسیع‌تری پیدا می‌کند؛ به طوری انسان عارف، قلب خود را نه‌تنها از شیطان و دشمن خدا تهی می‌کند، بلکه از هرآنچه او را از یاد خدا باز می‌دارد دل می‌کند.
خداوند درقرآن کریم می‌فرماید:
«ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فی جَوْفِه»[1]
(خدا برای یک نفر، دو قلب در درونش قرار نداده)
برای مطالعۀ بیشتر مراجه شود به:
تفسیر نمونه، ج17، ص 193الی 195
[1] احزاب/ 4
