گرسنه ای؛ اما نمی توانی غذا بخوری. تشنه ای نمی توانی آب بنوشی. هر حرفی را نمی توانی بزنی، هر جایی نمی توانی بروی و ... بعضی کارهایی که دلت می خواهد را برخلاف معمول، نمی توانی انجام بدهی و مجبوری که صبر کنی. چون برای خدا روزه گرفته ای.
در قاموس مفاهیم دین، صبر را به روزه معنا کرده اند: استعینوا بالصبر و الصلاة.
به عمر یک انسان و ماجراهای زندگی او نگاه کنید. انگار قرار نیست همه امور بر وفق مراد ما باشد. گاهی فراز و نشیب های زندگی طاقتمان را طاق می سازد و کاممان را تلخ می کند.
کمترین ویژگی روزه همین است که تو را برای روزهای سخت زندگی، آماده می سازد. یاد می گیری که صبر کنی و از دشواری ها و کمبودها و ناملایمات نهراسی.
یاد می گیری که سختی ها هم محدود است و دوره ای دارد و ساعت افطار بالاخره فرا می رسد و گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی. الصبر مفتاح الفرج؛ این نیز بگذرد.
