انسان زندگی، انسان مطمئنی است که در پرتو امنیتی که از خدا گرفته، برای دیگران امن است(فتح،4/بقره، 112/ رعد،28/ انعام، 82/طه، 46/توبه، 26/ آلعمران،169 و170/ فجر،27-30). مؤمن به خدا، به وسیله خدا در همهی حالات زندگی به امنیت و آرامش می رسد. او با توجه مداوم و همه جانبه به خدا، آرامش و اطمينان نفس، پاکی، روشنایی و گشودگی دل و شیرینی زندگي و ... را می یابد و ظلم نمی کند، امانت دار است، بخل ندارد، مودب است، منت و اذیت نمی کند و تمسخر، بددهنی و شایعه پراکنی ندارد... . چارچوب انتخاب و رفتارش، رنگ خدایی دارد و جلوه-ای از رحمت و مهربانی خداست. او، حتی از جانش در راه خدا و دفاع از مردمش می گذرد تا معامله با خدا را با امنیت و عزت گره بزند.