دعای کمیل؛ جامانده
جامانده
إِلَهِی وَ رَبِّی مَنْ لِی غَیْرُکَ
من کس رو غیر ازتو ندارم.
کسی جامانده تر از من سراغ نداری و من هم کسی جز تو ندارم، پس مرا به خانه ات راه بده.
چون تو خودت را حتی مولای روسیاهانی مثل من هم خوانده ای، تا با همه رو سیاهی و بی کسی از زانو زدن در برابر تو شرمسار نباشم و با تمام تاریکی هایم از تکرار نامت نهراسم.
مهر تو همان کیمایی است که روزگار مرا قیمتی کرده و من به اعتبار لطف تو نفس می‌کشم.
پس قلعه دلتنگی هایم را فتح کن، چون می ترسم دیر برسم و همه رفته باشند و کسی در را برایم باز نکند.
دلشوره رهایم نمی کند ، بیا و نجاتم بده.
________________________________
۱) فرازی از دعای کمیل
