عملِ مبلغ به گفتار خود، علاوه بر اينكه تبليغ عملى است، شرط تأثير تبليغ نيز هست. به خصوص كه مردم نسبت به شيوه زندگى مبلّغ و خانواده او بسيار حساس هستند و از كسى كه سخن خدا و رسول و ائمه را به زبان جارى مى كند توقع صفا واخلاص و وارستگى و پارسايى دارند و اگر زندگى او و همسر و فرزندانش با تجملات گِره بخورد سخن او بى اثر يا كم اثر خواهد شد.
قرآن ضمن انتقاد از چنين مبلغانى، در يكجا مى فرمايد: « أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ » «بقره/ 44»
«آيا مردم را به نيكوكارى دعوت مى كنيد ولى از خودتان غافليد.»
قرآن و تبليغ، ص: 22