تعدد زوجات در ایران باستان به وفور وجود داشت.
زرتشتیان معاصر درصدد انکار چنین مسأله‌ای هستند؛ ولی جای انکار نیست. همه مورخین از هرودوت یونانی و استرابون تا مورخین عصر حاضر به وجود حرمسرا در دوران هخامنشی تا ساسانی اشاره کرده‌اند.
هرودوت می‌گوید: هر کدام از مردان هخامنشی چند زن عقدی دارند؛ ولی عده غیر عقدی‌ها بیشتر بود.
استرابون می‌گوید: آنها زیاد زن می‌گیرند و با وجود این، زنان غیر عقدی بسیاری دارند.
آنچه در ایرانیان باستان میان طبقه اشراف معمول بود چیزی فراتر از تعدد زوجات، یعنی تشکیل حرمسرا بوده است.
کریستین سن می‌نویسد: اصل تعدد زوجات اساس تشکیل خانواده به شما می‌رفت. یک مرد به نسبت استطاعتش می‌توانست زن بگیرد.
مردان کم بضاعت بیش از یک زن نمیتوانستند بگیرند.
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
منبع: خدمات متقابل اسلام و ایران، شهید مطهری، ص ۲۵۷ - ۲۵۳
