چهارمین دلیل بر عصمت ، اقتدا و چیروی در سایه عصمت می باشد
در کتاب خدا ، قرآن کریم آیاتی وجود دارد که به انسان گوشزد می کند که از پیامبر اکرم صلی الله علی و اله پیروی و تبعیت کنید. به دو آیه به عنوان نمونه اشاره می کنیم :
آيه اول
«وَما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا»( سوره حشر: آيه 7)
آن چه را كه پيامبر آورده است برگيريد و انجام دهيد و آن چه را كه پيامبر از آن نهى كرده است وانهيد و ترك كنيد.
طبق این آیه شریفه ما مأمور تبعیت و پیروی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله بدون هیچ قید و شرطی ، هستیم . حال اگر ما احتمال خطا و اشتباه در گفتار و رفتار پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله دهیم دیگر نمی توانیم از دستورات ایشان پیروی کنیم و به فرض تبعيت از وى، در صورت خطا و اشتباه در امرى كه ابراز مىدارد، ما نيز به امر الاهى اطاعتِ از حجت، مرتكب خطا و اشتباه خواهيم شد كه اين تناقصى است آشكار. پس امر خداوند به پيروى مطلق از دستورات پيامبر دليل روشنى است بر لزوم عصمت ايشان.
آيه دوم:
خداوند سبحان در آيه ديگرى مىفرمايد:
«لَقَدْ كانَ لَكُمْ في رَسُولِ اللَّه أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ» (سوره احزاب: آيه 21)
هر آينه رسول خدا براى شما الگويى نيكو است.
در این آیه شریفه پیامبر الگوی حسنه معرفی شده است و روشن است که کسی می تواند اسوه حسنه باشد که از خطا و فراموشی مصون باشد و الا ما نمی توانیم آو را به عنوان اسوه حسنه انتخاب کنیم .
پنجمین دلیل بر عصمت ، إعتبار بازخواست الاهى در پرتو عصمت می باشد
خداوند متعال انبياء و اوصياء را فرستاده است و براى هر يك از ايشان شريعتى قرار داده تا دين الاهى را برپا كنند و به تبع حجت را بر بندگان تمام.
در قسمتى از دعاى ندبه اشاره شده است كه اگر نبى يا امام معصوم نباشد، احتجاجى باطل ميان خداوند و مكلّفين صورت خواهد گرفت. در قسمتى از دعاى ندبه مىخوانيم:
وكلٌّ شرعت له شريعة ونهجت له منهاجاً وتخيّرت له أوصياء مستحفظاً بعد مستحفظ، اقامة لدينك وحجةً على عبادك، ولئلّا يزول الحقّ عن مقرّه ويغلب الباطل على أهله ولا يقول أحد لو لا أرسلت إلينا رسولًا منذراً وأقمت لنا علماً هادياً فنتّبع آياتك من قبل أن نذلّ ونخزى (إقبال الأعمال: 1/ 505؛ بحار الأنوار: 99/ 105.)
و به پيامبران شريعت، طريقت و آيينى عطا كردى و براى آنان اوصياء و جانشينانى برگزينى تا يكى پس از ديگرى، از مدتى تا مدتى معين نگهبان دين و پاسدار آيين و شريعت و حجت بر بندگان تو باشد، تا آن كه دين حق از قرارگاه خود خارج نشود و اهل باطل غلبه پيدا نكنند و تا كسى نتواند بگويد: اى خدا، چرا به سوى ما رسول نفرستادى تا ما را از جانب تو به نصيحت ارشاد كند و چرا پيشوا نگماشتى كه ما از آيات و رسولانت پيروى كنيم؟
ما باید حجت داشته باشیم و اگر این حجت خطا و نسیان داشته باشد دیگر احتیاجی به حجت نمی باشد چرا که در این صورت یعنی با وجود احتمال خطا در اعمال، گفتار و تقرير امام، احتجاج با بندگان باطل است؛ از همين رو بايد در قول، فعل و تقرير امام احتمال سهو و فراموشى و خطا راه نداشته باشد.
دليل ششم بر عصمت ، سرپرستى دين و شريعت می باشد
علامه حلّى مى نويسد:
لأنّهم حفظة الشرع والقوّامون به (نهج الحق وكشف الصدق: 164؛ عقائد الإماميّة: 67)
رهبران [هدايت] نگاهبانان شريعت و سرپرستان آن هستند.
القوّامون جمع قيّم است. «قيّم» كسى را گويند كه كفالت و سرپرستى ديگرى را به عهده گرفته و از منافع وى محافظت مىكند و اجازه دارد به نفع او در اموالش تصرف كند.
پيشوايان، محافظين و مرزبانان حدود شريعت و مدافع حقوق و منافع دين هستند و اجازه نمىدهند زياده و نقصانى در شريعت راه يابد. روشن است كه تنها كسى مىتواند از دين محافظت كند كه معصوم باشد. پس جانشين پيامبر بايد معصوم باشد و اگر جانشين پيامبر آيه اى را اشتباه معنا كند و يا به غلط حكمى از او صادر شود و يا درست كار نباشد، مسلماً چنين كسى به خود، جامعه و دين ضربه مىزند و زيان ناشى از اين ضربه تا ابد باقى خواهد ماند.
==================================
برای مشاهده ی مطالب مرتبط
دیدگاه شیعه در مورد عصمت
دلالت آیه کونوا مع الصادقین بر عصمت
دلالت آیه عهد بر عصمت
