گفتگو مومنین با خداوند در بهشت
ﻭَ ﻧَﺰَﻋْﻨَﺎ ﻣَﺎ ﻓِﻲ ﺻُﺪُﻭﺭِﻫِﻢ ﻣِّﻦْ ﻏِﻞٍ ّ ﺗَﺠْﺮِﻱ ﻣِﻦ ﺗَﺤْﺘِﻬِﻢُ ﺍﻟْﺄَﻧْﻬَﺎﺭُ ﻭَ ﻗَﺎﻟُﻮﺍْ ﺍﻟْﺤَﻤْﺪُ ﻟِﻠَّﻪِ ﺍﻟَّﺬِﻱ ﻫَﺪَﺍﻧَﺎ ﻟِﻬَﺬَﺍ ﻭَﻣَﺎ ﻛُﻨَّﺎ ﻟِﻨَﻬْﺘَﺪِﻱَ ﻟَﻮْﻟَﺂ ﺃَﻥْ ﻫَﺪَﺍﻧَﺎ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻟَﻘَﺪْ ﺟَﺂءَﺕْ ﺭُﺳُﻞُ ﺭِﺑِّﻨَﺎ ﺑِﺎﻟْﺤَﻖِ ّ ﻭَﻧُﻮﺩُﻭﺍْ ﺃَﻥ ﺗِﻠْﻜُﻢُ ﺍﻟْﺠَﻨَّﺔُ ﺃُﻭﺭِﺛْﺘُﻤُﻮﻫَﺎ ﺑِﻤَﺎ ﻛُﻨﺘُﻢْ ﺗَﻌْﻤَﻠُﻮﻥَ«٤٣ اعراف»
«نزع»: کندن،در آوردن، در اصل خارج کردن دست از گریبان است، نزاع از این ماده؛ چون طرفین گریبان یکدیگر را می گیرند.
«ﻏِﻞّ»: عداوت، کینه در اصل ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻧﻔﻮﺫ ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﻛﻴﻨﻪ ﻭ ﺣﺴﺪﻱ ﻛﻪ ﻣﺮﻣﻮﺯﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻔﻮﺫ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﻏِﻞ ﮔﻮﻳﻨﺪ.
خارج کردن عدوات و کینه از سینه بهشتیان و دادن قصر های مجلل، دو نعمت مهم است که بهشتیان را به شکرگزاری وا داشته است. در روایت آیه را درباره ولایت حضرت علی علیه السلام است. عدم دشمنی و داشتن محبت اهل بیت، بالاترین نعمت از ناحیه خداوند است که انسان را به مقام وصال می رساند. این مقام شکر ویژه می خواهد؛ لذا مقدم بر الانهار شده است. محور هدایت از طریق سفارت رسالت و امامت است؛ یعنی بهشتیان بوسیله ولایت به مقام وصال و لقای الهی می رسند. هدایت را از خداوند دانستن لازم است؛ ولی کافی نیست بلکه عمل هم می خواهد. لذا فرشتگان مومنین را ندا می دهند: آن بهشت با همه عظمت به خاطر عمل به ارث شما رسیده است. آری طهارت درونی و نداشتن کدورت شرط اخوت و بهشتی شدن است .
