سطح زندگی حاکم عدالت‌پیشه
همه می‌دانیم که اگر سرچشمه گل‌آلود شود تمام رودی که از آن سرازیر است نیز آلوده خواهد شد. خواص در جامعه و مخصوصاً زمامداران و حکمرانان چیزی شبیه همان سرچشمه هستند و رفتار ناپسند و ظالمانه آن‌ها چیزی شبیه همان گل و درنهایت توده مردم نیز چیزی شبیه همان امتداد رودخانه‌اند! آری اگر زمامداران اهل ظلم شوند سایه شوم ظلم به بدنه جامعه سرایت می‌کند و این سنتی ثابت و استوار است.
به همین دلیل است که در نگاه آرمانی اسلام، حاکم عدالت‌پیشه، باید سطح زندگی خود را با مردم فقیر برابر قرار دهد تا انسان فقیر از فقر خود برآشفته نشود.[1] نبض اصلاح عدالت در جامعه در دستان همین خواص است و اگر خود اهل عدالت باشند حیات عادلانه را به پیکر بی‌جان جامعه‌ای که از هجمه ظلم زخم‌خورده است بازمی‌گردانند.
[1] برداشتی از کافی(ط-الاسلامیه) ج 1 ، ص 411 ، ح 3
