معاویه و دشمنی با ولی خدا (2)
تکبر در مقابل ولی خدا و نپذیرفت مقام و جایگاه متعالی او انحراف بزرگی است که شیطان را از درگاه قرب الهی دور کرد. این طرز تفکر امروزه در میان وهابیت دیده می‌شود و باید ریشه‌های تاریخی آن را در صدر اسلام جستجو کرد. روزى معاويه همين كه صداى مؤذن را كه شهادت به رسالت پيامبر گرامى صلىاللهعليهوآله مىداد شنيد، به‌صورت اعتراض گفت: «اى فرزند عبداللّه، همّت بلندى داشتى، به كمتر از اين كه نامت كنار نام خدا بيايد، رضايت ندادى!»[1] امروز هم کسانی که تکریم و تعظیم پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله و اهل بیت معصومین علیهم السلام را برنمی‌تابند و به بهانه شرک با آن مبارزه می‌کنند به نوعی سر همین سفره نامبارک نشسته‌اند.
[1] شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 10، ص 101
