اگر نگاه دقیقی به دنیای پیرامون خود بیاندازیم تمام اطراف ما را «وسائل» پر کرده‌اند، به وسیله آب می‌نوشیم، به وسیله غذا سیر می‌شویم، به وسیله نور خورشید گرما می‌گیریم، به وسیله باد بهاری طراوت می‌یابیم، به وسیله باران برکت می‌یابیم و ... هیچ‌کدام از این «وسیله‌ها» ما را از یاد خدا غافل نمی‌کنند و ما به‌عنوان یک دیندار مؤمن می‌دانیم که در ورای هر یک از آن‌ها خدای «مسبب الاسباب» قرار دارد که این وسائل را تدبیر می‌کند و امور ما را با آن‌ها سامان می‌دهد[1] در واقع اوست که به وسیله آب سیرابمان و به وسیله غذا سیرمان و به وسیله باران با طراوتمان و ... می‌کند. آیا در چنین منطقی اگر در کنار این‌همه وسیله یکی از اولیای الهی نیز «وسیله جلب رحمت و مغفرت الهی» محسوب شود شرک است؟! وهابیت چنین می‌پندارند!! در این بخش به بررسی این دیدگاه خواهیم پرداخت.
[1] مجمع البحرین، ج1، ص 256.
