نفاق...
اگر ماجرای زاغ و پنیرک و روباه، معروف را کنار بگذاریم شاید بشوذ گفت حیوانات صادق ترین موجودات روی زمین هستند و ظاهر و باطنشان یکسان است.
حیوان اگر عصبانی شود آثار خشم در صدا و حنجره اش ظاهر می شود، اگر خوشحال شود فوراً جُست و خیز می کند، اگر دردش بیاید ناله می کند، هر صدایی از حیوان یک نشانه واقعی است از حالتی که دارد و میان حالتش و آن صدا یا علامتی که از خود بروز می دهد اختلاف نیست.
اما انسان ها اینگونه نیستند، انسان ها خیلی اوقات برخلاف آن چه در باطن خود دارند عمل میکنند، مثلا وقتی مهمانی می آید میگوید قدم بر چشم ما گذاشتید اما وقتی مهمان میرود از او ابراز بی زاری میکنند.
این نوع رفتار انسان ها نفاق نام دارد. یعنی مخالفت ظاهر و باطن که اگر در جامعه ترویج پیدا کند آثار زیان بار زیادی را در پی دارد.
