شیوه تشریع حکم روزه چگونه بود؟
شیوه و روش دوم برای تشریع و تبلیغ عبادت شاقّی چون روزه؛استفاده از الفاظ و اوصاف برجسته انسانی و بایدهایی است که مطلوب شارع و مبلغ می باشد.
یک مبلّغ برای موفقیت در عرصه تبلیغ باید به اکرام و تکریم(نه تملق و چاپلوسی)؛اقدام کند.
و با الفاظ بلند بالا مورد تحریک و تشویق به انجام کار شود.
مثل اوصاف؛قهرمان-شجاع-غیور-آزاد و...که هم محرک هست و هم بایدها را مشخص می کند.یعنی باید اینگونه باشید...
مثل اینکه بچه را برای زدن واکسن که به خیر و صلاح اوست ببری و او را با الفاظ پهلوان و قوی و شجاع و نترس و...بستایی
در این حالت کودک هم تلقین قدرت و شجاعت و ...را دریافت می کند و هم باورش می شود که باید اینطور باشد.
و در آیه183بقره در مقام تشریع حکم روزه فرمود:
"الذین آمنوا"
به وصف ایمان؛مورد خطاب قرارداد.
یعنی شما که مومنی و منِ خدا را به خدایی باور داری پس به اقتضای ایمانت؛روزه بگیرو حرف مرا گوش کن.
یعنی اگر مؤمن نیستی و مسلمانی سعی کن مؤمن باشی و درجه بالاتری از اسلام را درک کنی و اگر مومنی پس به اقتضای ایمان روزه بگیرد.
ایمان در حقیقت با عمل عجین شده
غرر الحكم و درر الكلم ص 95
و اگر اسلام ؛اقرار به زبان هست؛ایمان علاوه بر اقرار به زبان؛معرفت قلبی و عمل جوارحی نیز می باشد.
عيون أخبار الرضا عليه السلام / ج1 ص 227 /
این شیوه دومی هست که در آیه کریمه؛به ما ارائه داده و می آموزد که برای تبلیغ و آموزش و تربیت باید از این شیوه و روش استفاده نمایید.
=================================
برای مشاهده ی مطالب بیشتر
روش تشبیه و تنظیردر تبلیغ وتشریع دین
روش بیان صریح حکم و فرمان روزه
