از میان همین مردم خیابون یا نه؟! از بین بچه هیاتی های هیات های مختلف بگین اولین تصویری که از امام حسن عسکری علیه السلام به ذهنتون میاد چیه؟ این تصاویر چه شکلین؟ یک نور و یک شال سبز که مثلا در یک زندان با دیوار های بلند و نگهبان های مختلف. حالا این تصویر با امام هادی علیه السلام یا امام باقر علیه السلام چه تفاوتی میکنه؟ این افراد چند جمله یا چند خط از این ائمه میتونن صحبت کنن؟ چند نفر از همین افراد تصویر یک جوان نهایتا ۲۸ ساله رو از امام عسکری علیه السلام تصور میکنن؟ در میان منبری های ما چطور؟! چند نفر میتونن یک دهه فقط از امام عسکری علیه السلام صحبت کنن؟! چرا ما در الگو سازی از ائمه خودمون و تبلیغ و تبیین جایگاهشون اینقدر ضعیف عمل کردیم؟! اگر دوران امامت یکی از ائمه علیهم السلام رو حذف کنیم از تاریخ چه اتفاقی میفته؟ تا چه زمانی اینقدر بی تفاوت باید از کنار اینها بگذریم؟ در سیره زندگانی معصومین علیهم الســـلام امکانش نیست که نقش یک کودک مسلمان یا یک نوجوان مسلمان یا یک جوان مسلمان رو به عنوان الگو استخراج و معرفی کنیم؟! پ.ن: شب شهادت امام حسن عسکری علیه السلام یکی از شبکه های صداوسیما حتی یک کلیپ تصویری برای این ایام آماده نداشت و صوت یکی از نوحه سرایی ها برای امام عسکری علیه السلام رو روی تصاویر یک کلیپ از پوسترها و بارگاه امام حسین علیه السلام قرار داده بود. پ.ن ۲ : گویا ما زیادی قائل به این هستیم که ائمه معصومین علیهم السلام همگی یک نور واحد هستند. یک روز عاشورا رو از زندگی امام حسین علیه السلام سعی کردیم بشناسیم و ۲۵۰ سال دیگه رو نشناختیم.
===============================
برای مشاهده مطالب مرتبط
زندگی امام حسن عسگری علیه السلام و مناقب آن حضرت
خاطره ی یک عالم سنی از امام حسن عسکری علیه السلام
شهادت امام حسن عسکری(علیه السلام)
