با توجه به مطالبی که در مورد معانی و مراتب توحید بیان شد، می تونیم به این نتیجه برسیم که فقط خدا سزاوار پرستیدن هست و ما فقط باید از خودش کمک بگیریم و فقط به خدا اعتماد کنیم.
با این حساب ممکن هست که سوالی ذهن ما رو درگیر کنه و اون هم اینکه ما حق نداریم به ائمه معصومین و اولیاء خدا متوسل بشیم چون اونها خدا نیستند و کمک گرفتن فقط باید از خدا باشه.
البته چیزی که به عنوان سوال مطرح شد از یک جهت درسته. جهتش هم اینه که اگر کسی اعتقاد داشته باشه که ائمه معصومین ( یا هر کس دیگه ای) به طور مستقل (و بدون اذن خدا) کاری می تونند انجام بدن، این اعتقاد شرک محسوب میشه و منافات با مراتب توحیدی (که گفته شد) داره.
اما اون چیزی که حقیقتا وجود داره اینه که ما اعتقاد داریم ائمه معصومین واسطه فیض الهی هستند. نه تنها به طور مستقل از خودشون کاری نمی کنند، بلکه خدا اون ها رو به عنوان وسیله ای برای نزدیک شدن بندگان به خودش قرار داده و دستور داده که بهشون متوسل بشیم.
طبیعتا چنین نگاهی نه تنها هیچ منافاتی با توحید نداره بلکه عین توحیده.[1]
[1] کتاب آموزش عقاید آیت الله مصباح صفحه 139
