وقتی نام سال 1397 را از صدا و سیما شنیدم که به نام «حمایت از کالای ایرانی» نام گذاری شده در ابتدا بسیار خوشحال شدم، که ما هم به این بلوغ رسیده ایم که می توانیم مانند کشور های دیگر از تولیدات خود استفاده کنیم و از دست رنج برادران خود استفاده کنیم و همه ی خرید های ما ثمره اش در رشد اقتصاد خودمان نمود پیدا می کند و اینگونه نیست که مانند برخی از کشور های خلیج فارس تنها با تکیه بر نفت به زندگی خود بپردازیم و اینکه می توانیم تمام سرمایه ی خود که ارزش بسیار دارد را پالایش و فراوری کنیم و محصول خام دیگر نفروشیم.
ولی بعد از چند روز فکر کردن در رابطه با این موضوع به این نتیجه رسیدم که نکند مسئولین می خواهند مردم ایران نیز مانند سایر کشور ها مصرف گرا شوند. چرا که این شعار مصرف گرایی را به ذهن متبادر می کند و با اصل نظام ما تنافی دارد که همان مقابله با سبک زندگی غربی است، می بینیم در رسانه ها چقدر تبلیغات کالاها زیاد شده و با چه ترفند هایی افراد را تشویق به خرید می کنند که این عمل با اصول اسلام تنافی دارد که باید صرفه جویی کنیم و اسراف نکنیم.
برای پاسخ دادن به این ذهنیت از دو طریق می توانیم پاسخ دهیم:
1. اگر بر فرض که این تصور درست باشد و مسئولین با این هدف نام امسال را گذاشته باشند، باز مشکلی پیش نمی آید چرا که هرچقدر هم ما خرید کنیم پول آن به جیب یک ایرانی می رود و کشور از وابستگی خارج می شود و ارز از کشور خارج نمی شود و مسئولین مجبور نیستند بودجه ی خود را صرف اقلام جزئی کنند و تلاش می کنند بودجه را در زمینه های مهمتر خرج کنند و به دنبال رقابت با ابر قدرت ها می روند.
از طرفی مشخص و واضح است که مسئولین چنین هدفی را ندارند و مردم هم اینگونه نیستند که اگر کالایی داشته باشند باز به بازار بروند و از آن کالا خریداری کنند.
2. مصرف گرایی به معنی این است که ما سرمایه های خود را به صورت خام بفروشیم و به تولیدات داخلی اهمیت ندهیم یا تلاش برای ساخت کالای داخلی نکنیم و به سبک برخی از کشور های عربی زندگی کنیم، به عبارت واضح تر که مقام معظم رهبری فرمودند: «مانند بچه پولدارها زندگی کنیم».
البته مصرف گرایی شامل زندگی غربی هم می شود که فرد مانند برده ها صبح از خواب بیدار می شود طبق یک قانون خاص وارد محل کار می شود و بعد ساعتی خاص از اداره خارج می شود و بعد از آن زمانش متعلق به خودش است و بدون هیچ مسئولیتی درآمد حاصله از کارش را در هر زمینه ای که می خواهد خرج می کند، که معمولا در زمینه های حیوانی است.
باز در این مورد دوم نیز شعار امسال صادق نیست چرا که تمام تلاش مسئولین بر این باور است که ما بتوانیم از تمام امکانات خود در بهترین زمینه ها استفاده کنیم و مردم بتوانند زندگی با رفاهی داشته باشند و تمام سرمایه ی ملی خرج مصارف داخلی شود و مانند امروز نباشد که ما برای مثال نفت خام می فروشیم و با پول حاصله از آن مشتقات همان نفت را از خارجی ها با قیمت بسیار بالاتر می خریم.
در کل نام سال برای این است که من بدانم هر وقت نیازی داشتم از کالای تولید شده در وطن خود خریداری کنم و مسئولین هم باید با کمک بخش خصوصی بهترین کالا را به دست من برسانند و سرمایه ای که متعلق به همه ی نسل ها می باشد را به راحتی برای خوش گذرانی عده ای به باد فنا ندهند.
مطالب مرتبط
معرفی کالای باکیفیت ایرانی
