از نگاه قرآن کریم کسانی که خود را فراموش می کنند، به دنبال آن خدا را نیز فراموش خواهند کرد. در این باره خداوند متعال می فرماید: «و لا تكونوا كالذين نسوالله فانساهم انفسهم»(1) مانند كساني نباشيد كه خدا را فراموش كردند، پس خدا هم خودشان را از يادشان برد.
قرآن کریم به دنبال این است که انسان خود را کشف کند و با این شناختن است که احساس کرامت و شرافت می‌کند و از پلیدی ها و رذالت ها نفس خود را باز می دارد. در واقع شناخت صفات مثبت و توانایی ها ی نفس باعث می شود که استعداد انسان شکوفا شود و به دنبال حذف صفات بد و منفی و رسیدن به کمال باشد. در این باره روایتی از امام علی علیه السّلام وجود دارد که ایشان فرمودند:«در شگفتم از كسي كه خود را نمي‌شناسد، چگونه مي‌تواند پروردگارش را بشناسد.»(2)
همچنین در روایتی دیگر امام صادق علیه السّلام می فرماید: «خودشناسي انسان اين است كه خويشتن را به چهار طبع و چهار ستون و چهار ركن بشناسد، چهار طبعش خون است، صفرا، باد و بلغم، ستون هايش خرد است كه از خرد و فهم و حافظه مايه مي گيرد و اركانش، نور است، آتش، روح و آب.(3)
بنابراین هم از دیدگاه قرآن کریم و هم از دیدگاه روایات دینی توصیه های فراوانی به خودشناسی شده است که این نشان دهنده اهمیّت و ضرورت خود شناسی می باشد. به همین خاطر به دنبال آن هستیم که در جلسات بعدی با راه ها و روش های خودشناسی آشنایی بیشتری پیدا کنیم
1.حشر:19.
2.ميزان الحكمه، مترجم حميد رضا شيخي، انتشارات دارالحديث، ج 6، ص 143.
3.ميزان الحكمه، انتشارات دارالحديث، ج 6، ص 131.
=====================================================
برای مشاهده ی مطالب بیشتر
چرا باید خودمان را بشناسیم؟
آثار خودشناسی
