خود بزرگ بینی موجب کوچکی
یکی از موانع درك همسر روحيه خودبرتربينی است.
شخص خودبين، فقط به فكر خواستهها و منافع خويش است و به صورت جدّى به نيازها و مسائل شخصى و خانوادگى شريك زندگىاش نمىانديشد. بنابراين، خودبينى مانع اساسى درك همسر است و تا اين مانع بزرگ از بين نرود، انسان قادر به درك همسر خويش نخواهد بود.
و در اين صورت، خودبينى انسان محصولى جز ايجاد اختلاف و افزايش كينه و مشكلات خانوادگى نخواهد داشت.
امام علی علیه السلام فرمود: «ثَمَرَةُ الْعُجْبِ الْبَغْضاءُ» «3» نتيجه خودبينى، دشمنى [و كينه] است.
اين روحيه باعث مىشود كه انسان همسرش را بخوبى درك نكند و مشكلات و خواستههاى او را ناديده بگيرد. چنين انسانى اگر هم در فكر همسر باشد، فقط در جهت بهرهبردارى از او براى رسيدن به اميال نفسانى و خواستههاى حيوانى خويش است.
او توقّع دارد كه تمام توجّه همسرش به وى بوده، هميشه در خدمت خواستهها و اميال او باشد و تا پاى جان برايش تلاش كند، ولى خود هيچ دركى از نيازها، مشكلات،احساسات و سخنان همسرش نداشته باشد و از روى بىاعتنايى با او برخورد كند.
اما اگر کسی خواست در خانواده عزیز باشد امام علی علیه السلام می فرماید «مَنْ تواضَعَ عَظَّمَهُ اللَّهُ وَ رَفَعَهُ» «2» هر كس فروتنى كند، خدا بزرگش دارد و بالايش برد.
امام صادق عليه السلام نیز میفرمایند: إِنَّ فِي السَّمَاءِ مَلَكَيْنِ مُوَكَّلَيْنِ بِالْعِبَادِ فَمَنْ تَوَاضَعَ لِلَّهِ رَفَعَاهُ وَ مَنْ تَكَبَّرَ وَضَعَاهُ. در آسمان دو فرشته بر بندگان گماشته شده اند پس هر كس براى خدا تواضع كند، او را بالا برند و هر كس تكبر ورزد او را پَست گردانند.
كافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص122، ح2
