یکی دیگه از معانی توحید، توحید صفاتی هست.
به این معنی که صفات خداوند متعال جزء ذات یکپارچه (بسیط) خدا هستند. نه اینکه چیزی جدا باشند که بعدا به خدا اضافه شدند.
برای مثال انسان موجود مستقلی است و علم هم موجود مستقل دیگری. اگر انسانی هیچ علمی نداشته باشه باز هم انسان محسوب میشه. اما در مورد خدا اینطور نیست.
اگر بخوایم در مورد خدا این صفات رو امر مستقلی حساب کنیم از ۳ حالت خارج نیست.
حالت اول اینه که این امور مستقل باشند؛ که در این صورت تبدیل به واجب الوجود میشن و شریک خدا به حساب میان و هیچ مسلمونی چنین اعتقادی نداره.
حالت دوم اینه که این امور داخل ذات الهی باشند و در واقع ذات الهی یک ذات مرکب باشه که همونطور که قبلا بیان شد چنین چیزی ممکن نیست.
حالت سوم هم اینه که این امور مخلوق خدا باشند (زمانی که خدا متصف به این امور نبود) و بعد از خلقت خدا توسط مخلوقات خودش متصف به این امور شده باشه که این مورد از همه بدتر و غیر قابل باورتره.
با توجه به رد شدن این ۳ حالت به این نتیجه میرسیم که خدا ذات یکپارچه ای داره که صفاتش هم جزء همون ذات هستند.[1]
[1] برای مطالعه بیشتر به کتاب آموزش عقاید آیت الله مصباح صفحه ۱۳۶ رجوع بفرمایید
