عبادت واژه‌ای آشناست که بسیاری از ما با شنیدن آن به نماز و روزه و حج و تلاوت قرآن و ... منتقل می‌شویم. شکی نیست که این امور مصداق عبادت هستند اما بسیار جای تأسف است اگر مسلمانی گمان کند که «عبادت چیزی جز این امور نیست!» این تفکر خطرناک می‌رود تا انسان را تبدیل به یک انسان منزوی کند که همواره عبادت را در «رابطه بین خودش و خدا» جستجو می‌کند و از «رابطه بین خودش و مخلوقات خدا» غفلت دارد!
باید توجه کنیم که یکی از مهم‌ترین و بافضیلت‌ترین جلوه‌های عبادت الهی «عدالت در اقتصاد» است. کسی که با رعایت حلال و حرام به کسب‌وکاری اشتغال دارد و از هرگونه ظلم در این وادی پرهیز می‌کند همان‌طور که با پرهیز از ظلم چرخ «عدالت اقتصادی» را می‌چرخاند، «عبادت الهی» را نیز دریکی از بهترین جلوه‌های خودش محقق می‌کند.[1] آری باید نگاه خود را به ماهیت کسب‌وکار عوض کنیم و آن را از دریچه عبادت خدا بنگریم.
[1] برداشتی از بحار الانوار (ط-بیروت) ج 100 ، ص 9 ، ح 36.
