آیا تحقق عدالت جنسیتی مستلزم «برابری حقوق» زن و مرد است؟ تصور ابتدایی به این سؤال پاسخ مثبت می‌دهد چنانچه فمینیسم لیبرال نیز عمدتاً از همین امر دفاع می‌کند.
باید توجه نمود که عدالت جنسیتی با «برابری در حقوق» تأمین نمی‌شود بلکه با «عدالت ورزی در حقوق» حاصل می‌گردد. اگر حقوق زنان را کاملاً شبیه مردان قرار دهیم در حقیقت زن بودن آن‌ها را انکار کرده‌ایم و مرد شدن را بر آن‌ها تحمیل نموده‌ایم! ممکن است زنان از حقوقی برخوردار باشند که مردان از آن محروم هستند همان‌طور که ممکن است مردان نیز از حقوقی این‌چنینی برخوردار باشند. بنابراین مطلوب ما در عدالت جنسیتی «تناسب حقوق» با اقتضائات وجودی زن و مرد است و نه «تساوی و تشابه حقوق»[1]
[1] برای مطالعه بیشتر ر.ک: کتاب «فمینیسم، تاریخچه، نظریات، نقد» نوشته نرگس رودگر و کتاب «نظام حقوق زن در اسلام» نوشته استاد شهید مطهری.
