تشکیل خانواده و ظاهر شدن زن در نقش مادری و همسری باعث ظلم به جامعه زنان نیست. برخی فمینیست‌ها که برخلاف این مسئله اعتقاددارند گمان می‌کنند که خانواده باعث شده است تا زن در زندان «عرصه خصوصی» محصورشده و از حضور در سپهر عمومی دوشادوش مردان محروم گردد؛ درنتیجه برای رفع این ظلم‌ها لازم است این حصار را بشکنیم و زنان را از نقش مادری و همسری معاف کنیم.
باید توجه نمود که اولاً خانواده چنین حصاری نیست و بسیاری از زنان علاوه بر حفظ جایگاه مادری و همسری حضور مناسبی در عرصه‌های اجتماعی نیز دارند و هم‌زمان همه این نقش‌ها را به‌صورت شایسته ایفا می‌کنند؛ ثانیاً صرف «حضور در عرصه عمومی» ظلم را در حق زنان نفی نمی‌کند و کاملاً محتمل است در این عرصه نیز به ایشان ظلم شود همان‌طور که در بسیاری از موارد ظلم به مردانی که در عرصه عمومی حضور دارند کاملاً مشهود است.[1]
[1] برای مطالعه بیشتر ر.ک: کتاب «فمینیسم، تاریخچه، نظریات، نقد» نوشته نرگس رودگر و کتاب «نظام حقوق زن در اسلام» نوشته استاد شهید مطهری.
