ما حق نداریم رفتارهای اختیاری رو (چه از خودمون و چه از دیگران) قضاوت کنیم، تا زمانی که بدونیم این رفتار چه تاثیری توی کمال روح انسان داره. در واقع اگر رفتاری کمال روحی انسان رو کاهش بده ضد ارزش محسوب می شه و اگر کمال روحی رو افزایش بده ارزش به حساب میاد.[1]
دقیقا مثل زمانی که می خوایم یک مسیر رو انتخاب کنیم، قطعا باید قبلش مقصد رو مشخص کرده باشیم و تا وقتی این مقصد مشخص نشده باشه هیچ مسیری رو نمی شه به دست آورد.[2]
به جز قضاوت در مورد رفتارها؛ وقتی می خوایم انتخاب کنیم که در موقعیت های مختلف چه رفتاری انجام بدیم هم باید این مساله رو بدونیم تا بتونیم انتخاب درستی داشته باشیم و خودمون رو به سمت کمال سوق بدیم.
[1] بدون شک در قلب و روح چنین انسانی جنبشی به سوی حق و حرکتی به سوی پاکی و جهشی به سوی تقوا پیدا می شود
این جمله بخشی از تفسیر نمونه ذیل آیه شریفه ۴۵ از سوره عنکبوت می باشد که در مورد نماز حرکت روح انسان را به سوی حق بیان می کند.
[2] آموزش عقاید آیت الله مصباح / صفحه ۲۹
