اصل سوم جهان بینی مادی اینه که جهان هدفمند نیست، چون خالق باشعور و با اراده ای نداره که بخواد هدفمند باشه.
در جواب باید بگیم طبیعتا هر کس وجود خدا رو انکار کنه نمی تونه هدفمند بودن نظام هستی رو قبول کنه. اما جای سوال هست که چطور کسی قبول نمی کنه این نوشته ها بی هدف نوشته شده باشه؟ چطور کسی منظم بودن یک اتاق رو بی هدف نمی دونه؟ چطور کسی نظم داخل یک کتاب رو بی هدف نمی دونه؟ چطور کسی نظم ماشین و ماشین آلات رو بی هدف نمی دونه؟ ولی وقتی به جهان با این عظمت می رسه[1] (که ذره ای پایین و بالا کردنش همه نظم ها رو طوری به هم می ریزه که همه چیز نابود میشه) نظم و دقت و هنرنمایی ها و حکمت ها بی هدف میشه؟![2]
[1] در این موضوع میشه به کتاب هایی مثل «توحید مفضل» و «نشانه هایی از او» مراجعه کرد
[2] برای مطالعه بیشتر رجوع کنید به اصول عقاید آیت الله مصباح صفحه ۱۱۵
