هرگاه فاطمه را می دیدم
بسم الله الرحمن الرحیم
باید چگونه در خانه رفتار کرد که طرفین با نگاه کردن به همدیگر هم، غم و غصه های خود را فراموش کرد و نور امید در وجودشان روشن شود.
علی علیه السلام می فرماید: وقتی به خانه می آمدم و به زهرا علیها السلام نگاه می کردم تمام غم و غصه هایم بر طرف می شد.[مناقب خوازمی، ص 256]
گویا رابطه خیلی عمیق تر از فهم کنونی ما از زندگی های خودمان است، ولی باید دید حضرت فاطمه علیهاالسلام در آن سن کم، که ما فرزندان خود را کودک می دانیم چگونه رفتار کرده که شوهرش در وصف او این گونه فرموده.
حقیقت این است که باید برای زندگی کردن آموزش دید، آموزشی فرای تعلیمات اندکی که توسط والدین به ما داده می شود از طرفی آینده را به شانس و اقبال حواله نداد و گرنه بنیان زندگی ها آرام آرام متزلزل تر و آمار ازدواج ها همین گونه کمتر و کمتر می شود.
