ازلی و ابدی بودن
یکی از صفات خدا ازلی و ابدی بودنه.
یعنی خداوند در گذشته همیشه وجود داشته و در آینده هم همیشه وجود خواهد داشت.[1]
توضیح اینکه اگر موجودی در بازه ای زمان مفقود باشه و بعد به وجود بیاد، یا موجود باشه و بعد از بین بره، همین، نشانه نیازمند بودنش هست. در حالیکه طبق مطالب گذشته ثابت شد که «واجب الوجود» هیچ نقصی نداره و نیازمند هیچ موجود دیگه ای نیست و خود به خود وجود داره.
در نتیجه هر موجودی که سابقه معدوم بودن داشته باشه و یا امکان معدوم شدن در آینده براش باشه واجب الوجود نیست، یعنی هیچکدوم از پدیده های مادی نمی تونند واجب الوجود باشند.[2]
[1] گاهی مجموعه این دو صفت را با عنوان «سرمدی» بیان می کنند
[2] کتاب آموزش عقاید آیت الله مصباح / صفحه ۶۶
