استقلال در تاثیر[1]، آخرین معنای توحید هست که ما در این سلسله مطالب بحث می کنیم.[2]
معنی این مرتبه از توحید اینه که مخلوقات در انجام کارهای خودشون بی نیاز و مستقل از خداوند متعال نیستند. این معنی در واقع تکمیل کننده معنی قبلی هست.
در واقع اگر خداوند متعال یک لحظه توجه خودش رو از ما برداره، نه تنها هیچ کاری از ما بر نمیاد بلکه نابود میشیم. تنها کسی که در این عالم کارهاش رو کاملا مستقل انجام می ده خداوند متعال هست.
قرآن هم برخی کارهای مخلوقاتی مثل فرشته ها و اجنه رو به خداوند نسبت داده مثل روییدن گیاهان و میوه دادن درختان.
برای پایان بحث مثالی بیان می کنم. فرض کنید مدیر یک اداره به کارمندش دستور می ده که لیستی از کارمند ها تهیه کنه و این کارمند با دستان خودش این کار رو انجام می.ده. هر چند این کار منتسب به اون کارمند هم هست؛ اما می تونیم بگیم که مدیر این کار رو انجام داده.
در واقع کارهایی که ما انجام می دیم هم؛ چون با قدرت و اجازه خدا انجام میشه؛ همین حکم رو داره.[3]
[1] توحید افعالی اصطلاحا در این معنی به کار می ره
[2] البته توحید معانی و مراتب دیگه ای هم دارد که در این سلسله مباحث نمی گنجد.
[3] برای مطالعه بیشتر به کتاب آموزش عقاید آیت الله مصباح صفحه ۱۳۷ و ۱۳۸ رجوع شود.
