اینکه برای جهان دو یا چند خدا فرض کنیم از 3 حال خارج نیست.
الف) همه پدیده های عالم مخلوق همه خدایان باشند
ب) هر دسته ای از پدیده ها مخلوق یکی از خدایان باشد
ج) همه پدیده ها مخلوق یک خدا باشند ولی خدایان دیگر مستقلا مدبر و کارگردان جهان هستی باشند.
اما فرض اول قابل قبول نیست؛ چون در این صورت هر خدایی باید وجودی خلق کرده باشه و در نتیجه هر پدیده شامل چند وجود میشه. در حالی که در مورد بسیاری از پدیده ها مثل خودمون وجود واحد رو وجدان می کنیم.
اما فرض دوم هم صحیح نیست؛ چون در این صورت مخلوقات خدایان مختلف نباید نیازی به همدیگه داشته باشند و نباید بتونند با هم ارتباط برقرار کنند. چون با خدایان مختلف و در جهان های مختلف و با وجود های مختلف خلق شدند. در حالی که می بینیم همه موجودات بهم نیاز دارند و با هم در ارتباط هستند. در واقع اگر این فرض صحیح بود باید نظام های متفاوتی در جهان موجود می بود که الان چنین چیزی نیست.
اما فرض سوم هم صحیح نیست؛ چون خدایانی که تدبیر امور جهان رو به عهده دارند یا مستقل هستند و یا مستقل نیستند. اگر مستقل نباشند که اصلا خدا نیستند. ولی اگر مستقل باشند چطور می تونند در مخلوق یک خدای دیگه تصرف کنند؟ در حالی که اون خدا هم مستقل باشه؟[1]
با توجه به این مباحث فرض داشتن چند خدا منتفی هست و خدایی که جهان و همه پدیده هاش رو آفریده و تدبیر می کنه باید واحد باشه.
[1] برای مطالعه بیشتر رجوع کنید به کتاب آموزش عقاید آیت الله مصباح صفحات ۱۲۹-۱۳۱
